International Community Service project Indonesië

Tandheelkunde studenten Bas en Jette gingen naar Indonesië voor het International Community Service project van de Al-Wali Foundation. Van hun stage hielden zij onderstaand verslag bij.


Op 22 juli was het dan eindelijk zo ver. Na maandenlange voorbereiding begon het project ICS (International Community Service), van de Al-Wali Foundation (AWF), in samenwerking met Petra Christian University (PCU). Het ICS programma richt zich op het helpen van dorpelingen in Dusun Parang, Oost-Java, Indonesië. Wij hebben dit jaar bijgedragen aan het project “Senyuman Indah” van AWF, wat een mooie glimlach betekent. Hierbij wilden wij met zowel behandelingen, als met preventieve maatregelen, de mondgezondheid van de bevolking van het dorp waar we werkten verbeteren.

De officiële start van het programma was op 23 juli, waarbij we de Indonesische deelnemers konden ontmoeten, en er een openingsceremonie plaatsvond op de PCU. Het project kon eindelijk beginnen en we vertrokken per bus naar Kediri, de dichtstbijzijnde stad. Hier moesten we overstappen op trucks, die ons naar het dorp Dusun Parang brachten. Aangekomen in het dorp ontmoetten we onze gastgezinnen en zagen we de huizen waar we 3,5 week zouden doorbrengen. Gelukkig waren we in Nederland al voorbereid op de primitieve omstandigheden waarin we zouden leven, waardoor de ‘cultuurshock’ meeviel, maar uiteraard moesten we wel wennen aan het hurktoilet en om 6.30 uur in de ochtend Nasi Goreng eten.

De eerste dagen in het dorp bestonden vooral uit het verkrijgen van toestemming van alle lokale partijen (Ministerie van Gezondheid, lokale ziekenhuis, vereniging van tandartsen Indonesië). Toen deze partijen hadden toegezegd, konden we eindelijk aan de slag in de eerste school die we zouden behandelen.

De daaropvolgende drie weken raakten we in een bepaald ritme. We stonden op om 5.30 uur om je klaar te maken, te ontbijten en om 7.00 uur te verzamelen met de andere deelnemers om de dag door te spreken. Vervolgens gingen we naar de basisschool, waar we de hele ochtend kinderen konden controleren en behandelen (restauratief en extracties). In de middag behandelden we zowel kinderen als volwassen die op eigen gelegenheid naar onze creatieve praktijk kwamen.

In onze ‘praktijk’ maakten we gebruik van tafels die we aan elkaar schoven als behandelstoel en werkten we met een hoofdlamp. We hebben veel gerestaureerd met ART (atraumatic restorative treatment). Verder hadden we de mogelijkheid om gebruik te maken van een boorunit, zodat we bij speciale casussen toch composietrestauraties konden vervaardigen.

Gedurende deze drie weken zijn wij ontzettend veel interessante casussen tegengekomen, die je in Nederland nauwelijks nog ziet. De mondhygiëne loopt nog zwaar achter op onze Westerse standaarden en het dieet bestaat uit veel suikers. We hebben honderden cariëslaesies gezien, ontzettend veel parodontale problemen en veel wortelresten. In totaal zijn er 256 ART vullingen gemaakt, 87 composietvullingen en 175 extracties uitgevoerd. Ongeveer 89 zaken, die te complex waren voor onze primitieve praktijkruimte, zijn doorverwezen naar het lokale ziekenhuis.

Daarnaast hebben we in onze vrije tijd nog meegewerkt aan andere projecten van de Al-Wali Foundation. Zo hebben we tweedehands kleding verkocht op de Bazaar (een soort markt), en hebben we een basisschool en huisjes geschilderd. Aan het einde van het project hebben wij een Closing Ceremony georganiseerd om iedereen te bedanken voor hun gastvrijheid. Hierbij waren er verschillende activiteiten voor de lokale bevolking te doen, waaronder een kookwedstrijd en een speurtocht.

Wij willen jullie bedanken voor jullie bijdrage aan het project. We hebben in deze 3,5 week ontzettend veel geleerd. We hebben ondervonden dat je met minder materialen en primitieve omstandigheden toch goed kunt helpen. Je leert om creatief te zijn met de materialen die je tot je beschikking hebt om tot een goed resultaat te komen. Verder vonden wij het mooi om te zien dat de lokale bevolking erg gelukkig is met kleine dingen. Zo hebben we voor onze broertjes van onze gastgezinnen een bal gekocht, waarmee ze hun geluk niet op konden. Wij zijn van mening dat de kinderen in Nederland hier nog veel van kunnen leren.
Wij zien het als een groot voorrecht dat wij aan dit project hebben kunnen meehelpen en hopen dat dit de aankomende jaren nog verder zal uitbreiden, zodat we nog meer mensen kunnen bereiken.